تره فرنگی، برگ های سبز تیره و گردنی سفید رنگ دارد.
تره فرنگی با طعمی بهتر و شیرین تر از پیاز، طعم غذا را بدون این که طعم خود را قالب کند، بهتر می سازد. تره فرنگی از خانواده ی پیاز، موسیر و پیازچه است. مزه و طعم آن مانند موسیر و کمی شیرین تر و خوش طعم تر است.

این گیاه برای بهبود و تسکین مشکلات تنفسی، خواص ادرارآور و تصفیه گر آن بسیار مورد استفاده بود. تره فرنگی قدرت زیادی در دفع اسید اوریک دارد و از این جهت برای افرادی که به نقرس یا آرتریت مبتلا هستند، مفید است.
خواص درمانی:
برای مبتلایان به یبوست و بواسیر بسیار مفید است. تمام برگ های سبز تره فرنگی به دلیل دارا بودن مواد گوگردی ضدعفونی کننده ی قوی بوده و موجب تقویت دستگاه ریوی می شوند. این مواد از طریق خون وارد ریه ها شده و عفونت های مجاری تنفس و ورم گلو را التیام می بخشد و از لحاظ خاصیت ادرارآوری در درجه ی اول قرار دارد. خوردن خام تره فرنگی به صورت سالاد، بعد از غذا، مانع از ترش کردن می شود و خلط آور خوبی است. تره فرنگی سرشار از املاح معدنی بسیاری مهمی است که برای سلامتی مفید هستند: آهن: مفید برای گلبول های قرمز خون؛ منیزیم: ضد سرطان و مفید برای اعصاب و تعادل عمومی بدن؛ گوگرد: برای مقابله با عفونت ها؛ سیلیس: برای انعطاف و نرمی استخوان ها و پوست؛ منگنز: برای هضم و جذب بهتر غذا؛ اسید فسفریک: تقویت کننده ی سیستم عصبی؛ و کلسیم برای استخوان ها و متابولیسم عمومی بدن.
این گیاه دارای ویتامین های B و C، موسیلاژ و سلولز است و برای همین تأثیر خوبی در روده ها دارد؛ به این ترتیب که آن ها را تمیز و لیز می کند. تره فرنگی تأثیر مثبتی روی خلق و خو دارد. این خاصیت به خاطر وجود فلاوونوئید و آنتی اکسیدانی به نام کامپوفرول است. این دو ناقل عصبی با استرس مقابله کرده و احساس آرامش ایجاد می کنند. این گیاه، کلسترول بد خون را کاهش می دهد؛ در حالی که هم زمان با آن کلسترول خوب را نیز افزایش می دهد. این فعالیت، برای جلوگیری از پیش رفت و افزایش پلاک های خونی که منجر به گرفتگی رگ ها و بیماری های قلبی در بیماران دیابتی می شود، بسیار مهم است. اگر این پلاک ها بدون توقف رشد کنند، باعث حمله ی قلبی یا سکته می شوند.